Midden tussen de weilanden ligt dit mini bosje. Het is een veilige haven voor dieren, zoals reeën die regelmatig rondtrekken. Vanuit dit gebied kunnen dieren binnen een paar minuten naar bijvoorbeeld de bossen van Bergharen trekken zonder lange afstanden door open weilanden te moeten lopen. Zeker in de winter kan je hier dan ook vaak reeënsporen vinden en zelfs reeën tegenkomen als je geluk hebt. Dit komt omdat reeën in de winter soms hun eigen territorium moeten verlaten door voedselschaarste. Ze vormen dan sprongen (groepjes), onder andere omdat ze met z’n allen veel beter de omgeving in de gaten kunnen houden en tegelijk voedsel kunnen zoeken.
Op zonnige dagen is hier nog een trekkend dier vinden. De paardenbijter. Je zou het misschien niet verwachten, maar deze libelsoort is een echte trekker. Rond september komen soms wel honderden paardenbijters uit Midden-Europa onze kant op. Je kan ze dan opeens met tientallen tegelijk bij bosranden zien rondvliegen. De jonge libellen die hier geboren worden, zijn eveneens goede vliegers en kunnen makkelijk ver van het water worden aangetroffen. De naam paardenbijter is trouwens niet helemaal kloppend, want ze zullen nooit een paard bijten. Deze naam is waarschijnlijk ontstaan doordat de libellen de vliegen en dazen die graag bij paarden in de buurt zitten eten. Hierdoor lijkt het van een afstandje alsof de libel het paard aanvalt, maar eigenlijk helpen ze de paarden juist.
Het zonnetje heb je echt wel nodig als je hier nog meer interessante dieren wil zien. Dit komt doordat veel dieren in deze tijd van het jaar niet meer actief worden als het bewolkt is. Zo ook de houtpantserjuffer. Toen ik een weekje terug hier liep waren er opvallend veel parende houtpantserjuffers. Ze zaten in de bomen, op het riet en vlogen samen door de lucht. Het zijn prachtige juffers die je echt een keer gezien moet hebben. Maar zodra het bewolkt is zal je ze in deze tijd nog moeilijk kunnen vinden.
Is het een keer bewolkt en wil je toch eens in dit gebied gaan kijken? Geen probleem, er zijn altijd wel dingen die ook te zien zijn als het wat minder goed weer is. Tussen het gras groeien bijvoorbeeld verschillende soorten paddenstoelen. Er staan meerdere parelstuifzwammen in een groepje ergens midden op het pad. Het zijn geen standaard paddenstoelen met een steeltje en een hoed. Maar deze hebben een dikke steel en een soort bol daarboven op. Ze worden tussen de 3 - 8 cm hoog en zijn vaak wit, crème of heel licht bruin/grijs gekleurd. De sporen van deze zwam zitten binnen in de bol. Als hij rijp is scheurt de bol aan de bovenkant open en zullen de sporen, zodra iets de bol raakt, daar als een wolk uit stuiven.
Een andere mooie paddenstoel is de lila satijnvezelkop. De naam zegt het al, de kleur van deze paddenstoel is licht paars. Dit is wel een paddenstoel met een hoedje en een steel, maar hij is vrij klein. Je moet dus goed kijken als je hem tussen alle gevallen bladeren en het gras wil vinden. Mocht je er aan denken om eens paddenstoelen te verzamelen en er een lekker dinertje van te maken, neem deze dan zeker niet mee. Hij is namelijk zeer giftig en voor sommige mensen zelfs dodelijk.
Door al deze verschillende dingen heeft dit gebied in de afgelopen weken mijn interesse echt gewonnen. Ik ben er dan ook vrijwel 100% zeker van dat er nog veel meer leeft dan ik tot nu toe heb kunnen ontdekken. Zo loopt er een duidelijk goed gebruikt pad van het kleine plasje naar de sloten die dit gebied vrijwel volledig omgeven. Het zou van een bever kunnen zijn, ook al lijkt het pad net wat te klein daarvoor. Maar het kan ook van bijvoorbeeld muskusratten zijn, aangezien ik hier al eerder muskusrattenvangers heb gezien. Op andere plekken lopen ook kleinere paadjes en gangetjes, wat weer zou kunnen duiden op ratten. Maar helaas weet ik het niet zeker. Ik heb met mijn wildcamera geprobeerd er achter te komen, maar telkens waren de omstandigheden te slecht voor de meeste dieren om onbezorgd rond te gaan lopen. Ik ben benieuwd of een van jullie er misschien meer over weet of iets gaat zien bij een bezoekje. Je kan het altijd laten weten!
Goed om te weten:
- Het is een klein gebied waar je alleen een klein rondje over een graspad kan wandelen. Ga niet het bos in en blijf op het pad.
- Er staat hier een houten picknickbank, waarvandaan je een mooi uitzicht over grasland en koeien hebt.
- Er is geen wandelroute die door dit gebied komt, wat best logisch is aangezien echt wandelen hier niet kan. Maar er is wel een route die hier langs komt. Bekijk deze website maar eens: https://www.visitnijmegen.com/routes/wandelen Het is even zoeken, maar als je een stukje naar beneden scrolt kom je bij een kaart terecht. Je kan dan het Land van Maas en Waal selecteren, waarna je de wandelroutes in deze omgeving op de kaart te zien krijgt. De grijze verbindingsroute tussen de blauwe en de paarse route komt langs dit gebied. Je zou dus beide routes kunnen combineren tot één lange wandeling en dan ook even dit gebied in lopen.
Het toegankelijke deel vanaf de straat gezien.
Een paardenbijter.
Twee houtpantserjuffers. Het mannetje heeft het vrouwtje nog vast van, waarschijnlijk hebben ze net gepaard. Deze juffer soort legt zijn eitjes in de schors van bomen en struiken dichtbij het water.
Parelstuifzwammen.
Een lila satijnvezelkop.
Een onbekende paddenstoel.
Tijdens het wandelen sprong dit kleine kikkertje tussen het gras rond. Ik kan me voorstellen dat je er in de zomer wel meer kan zien.
Op een zonnige dag kan je vaak een aantal rode Amerikaanse rivierkreeften zien rondlopen op de schuine randen bij de kleine stuw in de Broeksche Leigraaf.
Zegge groeit op de rustig stromende plekken langs de Broeksche Leigraaf.
Een bont zandoogje. Deze vlinder staat er om bekend dat hij veel te zien is langs bosranden.
Een pootafdruk van een ree.
Als het in de winter een grauw dag is, kan je hier vaak deze paarse katjes vinden.
De kaart van het natuurgebied. Alleen op het pad rond
de plas mag je komen. Bij de rode streep is de ingang.
Reactie plaatsen
Reacties