Das

3-7-2022

Deze dag zal ik niet snel meer vergeten. Terwijl ik samen met mijn ouders op vakantie was aan de rand van het Nationaal Park Des Ecrins, in de Franse alpen kwam ik hét dier tegen wat ik al jaren zo graag eens wilde zien. De das! Na een warme dag die we hoog in de bergen hadden doorgebracht, besloten mijn moeder en ik na het eten nog even de omgeving in de buurt van de camping te verkennen. We sloegen een smal pad het bossige gebied in en verbaasde ons over bijzondere bloemen die hier zo af en toe in bloei stonden. Langzaam klommen we het ondertussen redelijk steil wordende pad op, steeds verder omhoog, tot we bij een veld kwamen met mooi uitzicht op de groene velden aan de overkant van het dal en de sneeuwbergen die aan onze kant boven ons uit torende. Aan de rand van het veld stond een groep koeien te grazen met die oh zo bekende koeienbellen om. Terwijl we verder liepen spotten we 3 marmotten die midden in het veld bij hun hollen zaten. Ondertussen dacht ik dat het niet veel beter kon worden, maar een kwartier later liepen we een vochtig bos in en terwijl we vermoeid een flink steile helling op klommen, hoorde ik m'n moeder opeens een vreemd geluid achter me maken. Ik keerde me om en zag dat ze een paar meter terug stil stond en naar een bepaalde plek knikte. Stilletjes sloop ik met mijn camera in de aanslag terug, in de verwachting misschien een ree te zien weg rennen. Maar ik vergat adem te halen toen ik tussen de bomen en planten het bekende zwart met witte hoofd en grijze lichaam zag. Een das! Vlug herstelde ik me uit mijn verbazing en begon foto's te maken, terwijl de das op z'n gemak, maar in een hoog tempo, doorging met de bodem afzoeken naar iets eetbaars. Binnen een halve minuut verdween hij weer tussen de weelderige begroeiing. Nog altijd verbijsterd bleven we een paar minuten staan, hopend dat hij misschien nog terug zou komen. Wat natuurlijk niet het geval was, maar wauw wat was het geweldig om eindelijk eens een das in het echt te zien!