Fazant

8-2-2020

Wandelend over een net niet overstroomde weg keek ik naar de vol gelopen uiterwaarden langs de Waal. Plotseling viel mijn oog op een hoopje veren dat op een droog stukje gras naast de weg lag. Er liepen een paar meter voor mij mensen met een hond, dus ik verwachtte dat de vogel dood was. Maar toen ik dichterbij kwam bewoog plotseling het kopje van deze vrouwtjes fazant. Het arme beestje zag er koud en nat uit en ik vroeg me dan ook af wat haar ooit overkomen kon zijn. Die ochtend had ik nog gezien hoe een mannetjes fazant wel honderden meters ver kon vliegen, dus hoe kon ze zo nat zijn geraakt? Ze bleef roerloos liggen terwijl ik naast haar neer knielde. Even twijfelde ik, maar ze zag er te slecht uit om niet mee te nemen. Met een beweging pakte ik haar op en hield haar beschermend tegen de koude wind tegen mijn jas. Een paar keer probeerde ze met haar poten te ontsnappen, maar daarna gaf ze het op. Snel liep ik terug naar de auto, waar mijn moeder een deken voor de fazant pakte. Voorzichtig legde ik die over haar heen, waarna ze rustig op mijn schoot bleef liggen. Zodra we begonnen te rijden vielen haar ogen voortdurend dicht. Ik realiseerde me dat ze uitgeput moest zijn.

Thuis aangekomen begon mijn moeder dierenopvangen in de omgeving te bellen, maar tot mijn verbazing werd er bij de eerste twee niet eens opgenomen. Waarschijnlijk hadden ze te weinig medewerkers om naast het verzorgen van de dieren ook nog de telefoon in de gaten te houden. Gelukkig werd er bij de derde opvang wel opgenomen.

Ondertussen was de fazant met haar ogen dicht en haar hoofdje tegen mijn buik aan liggend weer een beetje ingedut. Helaas moest ik haar storen aangezien de fleece deken waar ze ingewikkeld zat het vocht niet zo goed opnam, wat natuurlijk wel belangrijk is bij een nat dier. Voorzichtig verruilden we de fleece deken voor een grote handdoek, waarna we weer de auto instapten en richting Eck en Wiel reden. In dit dorpje ligt wildopvang Onder de regenboog. Met de verwarming lekker hoog begon de fazant een beetje bij te komen en langzaam weer wat op te drogen. Na een half uurtje rijden kwamen we bij de opvang aan. De eigenaresse stond ons al op te wachten en nam ons gelijk mee naar binnen. Ze onderzocht de fazant en concludeerde, doordat deze erg wiebelig was, dat ze ergens tegen aan was gevlogen. Ze heeft na die klap waarschijnlijk moeten zwemmen, waardoor ze zo nat en onderkoeld was geraakt. De fazant kreeg medicatie en werd daarna in de voorverwarmde couveuse gezet. Hier mag ze de komende tijd weer lekker op temperatuur komen.

De eigenaresse van de opvang vertelde ons dat de fazant het niet had overleefd als ze niet was gevonden, dus ik ben ontzettend dankbaar dat ik haar heb gevonden. Nu kan ze over een paar weken weer vrijgelaten worden in de natuur!

Update 20-2: Ze is al weer vrijgelaten! Kijk het filmpje van haar vrijlaten hier: