Vosjes

2-6-2019

Afgelopen weken ben ik meerdere keren er vroeg op uit getrokken om jonge vosjes te fotograferen. Je kan het best een wonder noemen dat ik dit kon doen, want hiervoor had ik nog nooit een vos van dichtbij gezien. Maar tijdens een wandeling in een natuurgebiedje in de buurt van mijn huis kwam ik er zelfs meerdere tegen!  Met z'n vieren zaten ze voor een grote struik te genieten van het zonnetje. Op dat moment kon ik niet dichtbij genoeg komen om mooie foto's te maken. Daarom besloot ik om onmiddellijk de volgende ochtend nog voor zonsopgang me dichtbij die plek te verstoppen. Tot mijn grote blijdschap schoot de volwassen vos al na een half uur wachten voorbij met een grote prooi in haar bek. Ze ging via de andere kant de schuilplaats binnen, waarna er een luid gekrijs uit de struik opsteeg. Dit gekrijs leek trouwens eerder op een stelletje jonge, boze wildzwijnen, dan het geluid dat ik verwachtte bij jonge vosjes. Ik dacht dan ook eerst even dat ze een jonge wildzwijn had gevangen, maar dat is natuurlijk onmogelijk, want die leven hier niet. 

Na het gekrijs kwam de volwassen vos, dit keer aan mijn kant van de struik, weer naar buiten gelopen. Doordat ik niet super goed verscholen zat, zag ze me vrij snel en vertrouwde het duidelijk niet helemaal. Ze heeft een hele tijd met een haast boze blik mijn richting op gestaard. Ze staarde me niet recht aan, maar ze keek net een beetje meer naar links. En tijdens dit staren maakte ze regelmatig een soort vreemde knikjes met haar kop. Geloof me, als je zoals ik een grote fantasie hebt, word je daar echt zenuwachtig van. Gelukkig kwamen de jonge vosjes al snel voor wat afleiding zorgen. Want wat zijn die kleintjes schattig! Echt weer een fantastisch belevenis!